Από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ80, θυμάμαι όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις να ζητούν από τον λαό λιτότητα, ενώ ταυτόχρονα οι σπατάλες και οι ρεμούλες αυξάνονταν (!), με αποκορύφωμα τις μέρες μας όπου ενώ η κυβέρνηση παίρνει απίστευτα σκληρά μέτρα για τον λαουτζίκο, οι ίδιοι οι πολιτικοί σπαταλούν προκλητικότατα τεράστια ποσά. Αφορμή της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η περίφημη φράση της Μαρίας Αντουανέτας «αφού δεν έχετε ψωμί, φάτε παντεσπάνι». Τότε, η Μαρία Αντουανέτα όντας βαθιά βυθισμένη στην παρακμή και μη έχοντας ιστορικό προηγούμενο, ήταν απολύτως λογικό να βρίσκεται σε έναν άλλον κόσμο, να μην έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Η προκλητική της φράση, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας εριστικής στάσης αλλά, απλά , άγνοιας.
Σήμερα, βλέπουμε κορυφαίους πολιτικούς, όπως ο Πρωθυπουργός ή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να σπαταλούν με περίεργη προκλητικότητα αδικαιολόγητα ποσά, ο ένας για SPA στην Αγγλία ο άλλος για βαρκάδα στην Βενετία, το αφορολόγητο των βουλευτών να μπαίνει στις 70000 ευρώ ενώ του λαουτζίκου στις 8000 ευρώ και μια σειρά από διάφορες άλλες προκλητικές ενέργειες που δικαιολογημένα ο καθένας σκέφτεται, «καλά, που ζουν αυτοί ;». Βιώνουμε άραγε την αρχή μιας νέας γαλλικής επανάστασης ;
Υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις. Η μια είναι μέσα στην ζάλη της εξουσίας, όντως να μην έχουν καταλάβει τίποτα, κάτι όμως που μάλλον είναι λίγο απίθανο αφού με τόσους συμβουλάτορες θα είχαν προσγειωθεί. Η δεύτερη είναι να γίνεται επίτηδες προκειμένου, προφανώς, να δημιουργήσουν μεσοπρόθεσμα και αφού πιθανότατα προηγηθούν εκλογές που με την σειρά τους θα δημιουργήσουν πολιτική αστάθεια, μια τεχνητή εξέγερση. Άλλωστε, εξέγερση έχουν προβλέψει πολλοί ξένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές. Παράδειγμα, η έκθεση της CIA για την Ελλάδα.
Δημιουργείται λοιπόν το αυτονόητο ερώτημα, γιατί να δημιουργηθεί μια εξέγερση εφόσον υπάρχουν πολλαπλές λύσεις για τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα που έχουμε. Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ, είναι επειδή τα προβλήματα που έχουμε δεν είναι τα προβλήματα που βλέπουμε. Οι οικονομικές και οι πολιτικές κρίσεις, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω εμφανίστηκαν ως δια μαγείας εν μία νυκτί, είναι αυτό που θέλουν κάποιοι να βλέπουμε ενώ οι πραγματικές κρίσεις είναι άλλες, ασύγκριτα μεγαλύτερες και προφανώς χρειάζονται άλλους χειρισμούς. Δεν θα αναφερθώ σε αυτές τις κρίσεις, για να μην κατηγορηθώ ως συνωμοσιολόγος ή γραφικός (παρόλο που τον τελευταίο χρόνο όλοι αυτοί έχουν επιβεβαιωθεί στο ακέραιο).
Το επόμενο ερώτημα είναι τι είδους εξέγερση θέλουν. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που κυκλοφορούν, υπάρχουν δύο είδη υποψήφιων εξεγέρσεων. Αν συνεχιστεί αυτή η προκλητικά οικονομική διάκριση μεταξύ του απλού λαού και των πολιτικών-δημοσιογράφων-δικαστικών-και όλων των υπολοίπων εκπροσώπων όλων των εξουσιών, η κοινωνική έκρηξη θα δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο. Ίσως φαίνεται βαρύγδουπο, αλλά όταν κάποιος δεν χρωστούσε ούτε μια δραχμή, δεν έκλεψε από κανέναν τίποτα, όλη του τη ζωή δούλευε για να αποκτήσει ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και μια αξιοπρεπή διαβίωση και τα χάσει όλα μέσα σε έναν χρόνο από κάποιον ο οποίος εξακολουθεί να ζει μέσα στην χλιδή και εις βάρος του πρώτου, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο δεύτερος είναι εν δυνάμει νεκρός και ο πρώτος εν δυνάμει φονιάς. Τόσες πολλές και τόσες μεγάλες κοινωνικές διακρίσεις, δημιουργούν έναν εμφύλιο πόλεμο.
Και ποιο δικαστήριο θα βρεθεί να τον δικάσει ; Αυτόν και άλλους 100, 200, 500 χιλιάδες που θα προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο ; Ποιος στρατός θα τους σταματήσει ; Εδώ βρίσκεται η απάντηση για την δεύτερη περίπτωση εξέγερσης. Ο στρατός που θα φέρουν από την Ευρώπη ! Ο πρωθυπουργός μας, σε ανύποπτες στιγμές και επανειλημμένα, έχει αναφερθεί στην ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μια παγκόσμια κυβέρνηση λοιπόν έχει και παγκόσμιο στρατό. Ήδη από όσο γνωρίζουμε, αυτός ο στρατός υπάρχει και εκπαιδεύεται κάπου στην Ευρώπη (το που δεν έχει σημασία, εξάλλου είναι εύκολο να το βρει κανείς στο διαδίκτυο). Δημιουργούμε λοιπόν μια τεχνητή εξέγερση και την καταστέλλουμε με έναν ουδέτερο στρατό, τον οποίον τον εδραιώνουμε κιόλας για να στηρίξουμε την παγκόσμια κυβέρνηση. Αν πετύχει στην Ελλάδα, προχωράμε και στις άλλες χώρες.
Αυτή τη στιγμή βλέπουμε την κορυφή του παγόβουνου. Έχουμε να ζήσουμε γεγονότα που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε και φυσικά, ούτε καν μπορούμε να προβλέψουμε.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν οι Έλληνες συμμετέχοντες (όχι μόνο πολιτικοί) έχουν συνυπολογίσει τις συνέπειες της φυσικής ή τεχνητής έπαρσης. Ο λαός έχει ήδη στήσει συμβολικές κρεμάλες. Η εμφάνιση της πραγματικής γκιλοτίνας δεν θα αργήσει να έρθει. Εύχομαι ότι είναι να γίνει να γίνει γρήγορα, για να χυθεί το λιγότερο δυνατό αίμα.
Σχολιάστε:
