Έγκαιρα έχουμε καταδείξει ότι ο Ευρωσκεπτικισμός είναι η μόνη απάντηση στην κρίση καθώς είναι η μόνη δύναμη που φοβούνται ταυτόχρονα τόσο η τραπεζοκρατία του ευρώ, όσο η Γερμανική ηγεμονία και οι δορυφορικές εθνικές ελιτ.
Η διαλυτική δύναμή του ευρωσκεπτικισμού μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις και ταχύτατες υποχωρήσεις από τους φεντεραλιστές όλου του πολιτικού φάσματός που αρέσκονται με την ΕΕ. Ήδη μπροστά στους ευρωσκεπτικιστες (και όχι Σοσιαλιστές ριζοσπάστες Αριστερούς κεντρώους ή δεξιούς) ο Μπαρόζο τρέχει για να βάλει της Ευρωπαϊκή επιτροπή μπροστά από την διαλυτική κρίση.
Ας δούμε άρθρο από την Guardian Crisis for Europe as trust hits record low
Τα νέα δεδομένα δείχνουν ότι η εμπιστοσύνη των λαόν στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα στις έξι μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, αυξάνοντας τα θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη δημοκρατική της νομιμότητα καθώς για περισσότερα από τρία χρόνια κινείται στην χειρότερη κρίση της
Η οικονομική κρίση χρέους, έχει οδηγήσει σε συρρίκνωση τους προϋπολογισμούς, σε λιτότητα και σε περικοπές δαπανών, τα πλούσια έθνη διασώζουν “τα φτωχά” τα οποία με την σειρά τους παραδίδουν κυριαρχικά δικαιώματα στην χάραξη πολιτικών σε διεθνείς τεχνοκράτες. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό που είναι πιθανό να τροφοδοτήσει λαϊκίστικες αντί-ευρωπαικές πολιτικές και να ματαιώσει τις προσπάθειες των Ευρωπαίων ηγετών να προλάβουν την κατάρρευση.
Στοιχεία από το Ευρωβαρόμετρο, τα οποία αναλύθηκαν από το thinktank ” Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων” (ECFR), , δείχνουν μια ιλιγγιώδη μείωση της εμπιστοσύνης στην ΕΕ σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γερμανία και η Ιταλία, που ήταν ιστορικά η πιο φιλοευρωπαϊκές.
Οι έξι χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα – Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία και Πολωνία – είναι οι μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ , συγκεντρώνοντας πάνω από από τα 2/3 των πολιτών της ή περίπου 350 εκατομμύρια από τα 500 εκατομμύρια του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται αποκλειστικά για την Βρετανία στην Guardian, σε συνεργασία με άλλες μεγάλες εφημερίδες στις άλλες πέντε χώρες, αποτελούν έναν εφιάλτη για τους ηγέτες της Ευρώπης, είτε στο πλούσιο βορά ή στον κακοποιημένο από τις διασώσεις νότο, γεγονός που υποδηλώνει μια πολύ μεγαλύτερη κρίση πολιτικής και δημοκρατικής νομιμοποίησης.
«Η ζημιά είναι τόσο μεγάλη που δεν έχει σημασία αν το βλέπεις ως πιστωτής, χώρα οφειλέτης, η υποψηφία χωρά στο ευρώ, ή ως Ηνωμένο Βασίλειο: Από κάθε άλευρα είναι σε χειρότερη κατάσταση», δήλωσε ο José Ignacio Torreblanca, επικεφαλής του γραφείου του ECFR της Μαδρίτης. “Οι πολίτες σήμερα πιστεύουν ότι η δημοκρατία στην χώρα τους υπονομεύεται από τον τρόπο διαχείρισης της κρίση του ευρώ “
Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν επίγνωση του προβλήματος και άποψη, όμως εντελώς αντίθετη πάνω στο τι πρέπει να γίνει και δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε οποιαδήποτε συνεκτική πρόταση πολιτικής αντιμετώπισης της τρέχουσας αναντιστοιχίας, μεταξύ της συγκέντρωσης των οικονομικών και δημοσιονομικών αρμοδιοτήτων με τη δημοκρατική νομιμοποίηση που κρίνεται αναγκαία, για τη στήριξη τέτοιων ριζικών αλλαγών πολιτικής.
Ο José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δήλωσε την Τετάρτη ότι το Ευρωπαϊκό “όραμα” είναι υπό απειλή από την αναβίωση του λαϊκισμού και του εθνικισμού” σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Σε μια εποχή που τόσο πολλοί Ευρωπαίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία, την αβεβαιότητα και την αυξανόμενη ανισότητα, ένα είδος «ευρωπαϊκής κόπωσης» έχει κάνει την εμφάνιση του, σε συνδυασμό με την έλλειψη αμοιβαίας κατανόησης. Ποιος κάνει τι, ποιος αποφασίζει τι, ποιος ελέγχει ποιον και τι και πού βαδίζουμε; “
Η πιο δραματική πτώση στην εμπιστοσύνη στην ΕΕ έχει συμβεί στην Ισπανία, όπου η κατάρρευση της τραπεζικής αγοράς και της αγοράς κατοικίας στέγασης, ο τρόπος διάσωσης και η αύξηση της ανεργίας συνδυάζονται για να δώσουν το 72% που “τείνει να μην εμπιστεύεται” την ΕΕ, με μόνο 20% “τείνουν να εμπιστεύονται “.
Τα δεδομένα συγκρίνουν την εμπιστοσύνη και την δυσπιστία στην ΕΕ στα τέλη του περασμένου έτους, με τα επίπεδα του 2007, πριν από την οικονομική κρίση, για να αποκαλύψουν μια πτώση στην υποστήριξη προς την ΕΕ . Μια πτώση ενός είδους που είναι γνωστό μεν στη Βρετανία, αλλά είναι πολύ πιο σπάνιο στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Στην Ισπανία, η εμπιστοσύνη στην ΕΕ μειώθηκε από 65% σε 20% κατά τη διάρκεια της πενταετούς περιόδου που εξετάζεται, ενώ δυσπιστία εκτοξεύθηκε στο 72% από 23%.
Σε πέντε από τις έξι χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, η δυσπιστία κυριάρχησε της εμπιστοσύνης από το 2007 με εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο που συνέβη το αντίθετο .
Πριν από πέντε χρόνια, το 56% των Γερμανών “έτειναν να εμπιστεύονται” την ΕΕ, ενώ αντίθετα το 59% τώρα “τείνουν να δυσπιστούν”. Στη Γαλλία, η δυσπιστία έχει αυξηθεί από 41% σε 56%. Στην Ιταλία, όπου η εμπιστοσύνη του κοινού στην Ευρώπη ήταν ανέκαθεν από τις υψηλότερες σε σχέση με την πολιτική τάξη, η δυσπιστία προς την ΕΕ σχεδόν διπλασιάστηκε από 28% σε 53%.
Ακόμη και στην Πολωνία, που λιγότερο από μια δεκαετία πριν, εντάχθηκε με ενθουσιασμό στην ΕΕ και είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος από τις μεταβιβάσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις Βρυξέλλες, η στήριξη έχει πέσει από 68% σε 48%, αν και παραμένει η μόνη χώρα από όσες ρωτήθηκαν, όπου αυτοί που εμπιστεύονται είναι περισσότεροι από αυτούς που δυσπιστούν προς την ένωση.
Στη Βρετανία, όπου το Ευρωβαρόμετρο βρίσκει τακτικά ευρωσκεπτικισμό, η δυσπιστία αυξήθηκε από 49% σε 69%, το υψηλότερο επίπεδο, με την εξαίρεση της ξαφνική άνοδο στην Ισπανία.
Μια ξεχωριστή, πιο λεπτομερής μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα σχετικά με τον αντίκτυπο της κρίσης του ευρω και του χρέος και τις πολιτικές λιτότητας που ακολουθήθηκαν διαπιστώθηκε επίσης απότομη πτώση σε όλη την ΕΕ, σε πίστη προς την δημοκρατία και τις εθνικές πολιτικές ελίτ.
Η μελέτη για το γραφείο του πρωθυπουργού από την European Social Survey , που συνδέει πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα και ερευνητές σε ολόκληρη την ΕΕ, διαπίστωσε ότι η αύξηση της ανεργίας, το άγχος και η ανασφάλεια έχουν διαβρώσει την πίστη στην πολιτική.
“Σε γενικές γραμμές τα επίπεδα πολιτικής εμπιστοσύνης και ικανοποίησης με τη δημοκρατία [μειώθηκαν] σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά αυτό διαφέρει σημαντικά μεταξύ των χωρών. Η διαφοροποίηση ήταν σημαντική στη Βρετανία, το Βέλγιο, τη Δανία και τη Φινλανδία, ιδιαίτερα αισθητή στη Γαλλία, την Ιρλανδία, την Σλοβενία και την Ισπανία, και έφτασε σε πραγματικά ανησυχητικές διαστάσεις στην περίπτωση της Ελλάδας “, ανέφερε.
Η οικονομική κρίση “όχι μόνο μείωσε τις αντικειμενικές οικονομικές συνθήκες πολλών πολιτών, αλλά και δημιούργησε εκτεταμένη ανησυχία για το μέλλον της χώρας, ακόμη και μεταξύ εκείνων των χωρών που δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες άμεσα».
Με την διάβρωση της πολιτικής στήριξης η παραδοσιακή πολιτική τίθεται υπό πολιορκία από νέους λαϊκιστικές, όπως το κίνημα των Πέντε Αστέρων κίνημα Beppe Grillo στην Ιταλία, εμφανίζοντας κενό στη χάραξη πολιτικής.
Τη Δευτέρα, ο κ. Μπαρόζο είπε ότι οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται, κάτω από την πίεση του Βερολίνου, έχουν φτάσει στα «όρια της πολιτικής και κοινωνικής αποδοχής» και είναι «μη βιώσιμες» στη σημερινή τους μορφή. Την Τρίτη, όμως, η Επιτροπή στις Βρυξέλλες, πήρε πίσω τις παρατηρήσεις του.
Εντός της ευρωζώνης, το κλειδί για την αντιμετώπιση της κρίσης, εκτός από τις διασώσεις, ήταν να ξεκινήσει μια συστηματική παράδοση των δημοσιονομικών και φορολογικών αρμοδιοτήτων από τις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια προς τις Βρυξέλλες, ταυτόχρονα με την επίβλεψη από μια “τρόικα” τεχνοκρατών και οικονομολόγων της ΕΚΤ του ΔΝΤ και της ΕΕ για τις χώρες που διασώζονται . Αυτά τα “ομοσπονδιακού χαρακτήρα” βήματα σε μια μακρά διαδικασία της ολοκλήρωσης της ευρωζώνης θα μπορούσαν θα μετατρέψουν την νομισματική ένωση σε πολιτική ένωση.
«Η ΕΕ έχει απομείνει ένας φύλακας των προϋπολογισμών, της αγοράς εργασίας, των συντάξεων κλπ. Αυτό είναι άνευ προηγουμένου, και επικίνδυνο”, δήλωσε ο Torreblanca. “Αν δεν αλλάξει, θα τροφοδοτήσει μια διαμάχη μεταξύ του αντι-ΕΕ λαϊκισμού και της τεχνοκρατίας που βλέπουμε σήμερα ήδη να υφισταται.”
Ο Barroso αυτή την εβδομάδα υποστήριξε σθεναρά σε δύο ομιλίες του ότι ο φεντεραλισμός είναι η μόνη απάντηση στην οικονομική κρίση και κρίση εμπιστοσύνης της Ευρώπης. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, καθησυχάζοντας τους εκτεταμένους φόβους για μια νέα γερμανική «ηγεμονία» στην Ευρώπη και την ευρωζώνη, είπε επίσης ότι όλες οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κυριαρχικά δικαιώματα προς τις Βρυξέλλες.
«Ακόμα δεν έχουμε βρει την απάντηση στο ερώτημα αν είμαστε πραγματικά έτοιμοι να ενωθούμε σε κοινές οικονομικές παραμέτρους στο εσωτερικό της ζώνης του ενιαίου νομίσματος», είπε σε μια συζήτηση Βερολίνο με τον Πολωνό Πρωθυπουργό, Donald Tusk. “Αν θέλουμε να έχουμε ένα κοινό νόμισμα και κοινή Ευρώπη, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε όσα κερδίσαμε με κόπο … Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δεχθούμε ότι στο τέλος η Ευρώπη έχει την τελευταία λέξη σε ορισμένα πράγματα. Διαφορετικά, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την οικοδόμηση αυτής της Ευρώπης … σε ένα βαθμό, θα πρέπει να βρεθούμε ψηλότερα από το μπόι μας μας και είμαι έτοιμη για αυτό.
Αλλά ο Tusk μετέφερε μια ασυνήθιστα σκληρή προειδοποίηση ότι οι γερμανικές συνταγές θα μπορούσαν να επιφέρουν αύξηση του εθνικισμού και του λαϊκισμού σε ολόκληρη την ΕΕ σαν σπασμωδική κίνηση κάτι που είναι ήδη σε εξέλιξη.
«Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το δίλημμα: πώς μπορουμε να έχουμε ένα νέο μοντέλο περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας σε μια ΕΕ που δεν θα κυριαρχείται από τις μεγαλύτερες χώρες, όπως η Γερμανία, για παράδειγμα,” είπε εύστοχα. “Κάτω από την επιφάνεια, ο φόβος αυτός είναι παντού: στη Βαρσοβία, στην Αθήνα, στη Στοκχόλμη είναι παντού χωρίς εξαίρεση.”.
Ο Aart de Geus, επικεφαλής του Γερμανικου thinktank, Bertelsmann Stiftung, προειδοποίησε επίσης ότι η παράδοση πιο σημαντικών εθνικών εξουσιών στις Βρυξέλλες θα αποτύχει. “Η δημόσια στήριξη της ΕΕ έχει μειωθεί από το 2007. Γι ‘αυτό είναι επικίνδυνο να πάμε σε για φεντεραλισμό, δεδομένου ότι μπορεί να προκαλέσει μια αντίδραση και να εξαπολύσει περισσοτερο λαϊκισμό».
μετάφραση papaioannou
Σχολιάστε:
