«Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι η συζήτηση για την απελευθέρωση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ. [...] Η συζήτηση δεν περιορίζεται επίσης στο δικαίωμα στην ιδιοκτησία ή στην ασφάλεια που παρέχει η εξασφάλιση “ενός κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι μας”.
Η συζήτηση είναι ΕΘΝΙΚΟΥ περιεχομένου. Σχετίζεται, κατά την άποψή μου, με τον κίνδυνο να ξεσπάσει στη χώρα ακόμη ένας εμφύλιος πόλεμος. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όποιοι βρεθούν σε απόγνωση, βλέποντας να βγαίνει στο σφυρί το μοναδικό τους σπίτι, θα αρπάξουν τις καραμπίνες!»
Αυτά έγραφε η Σοφία Βούλτεψη, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, για το ενδεχόμενο η πίεση της τρόικας να οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση στην απόφαση να χάσουν την «ασυλία» τους από πλειστηριασμούς οι πρώτες κατοικίες των Ελλήνων. Εχει απόλυτο δίκιο.
Η εθνική κυριαρχία έχει καταλυθεί. Οι ξένοι ασκούν απροκάλυπτα διοίκηση στην πατρίδα μας και προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των πολιτών. Ο λαός εξαθλιώνεται. Χάνει την εργασία του. Χάνει την υπομονή, την ελπίδα του. Χάνει το αίσθημα της ασφάλειάς του. Εχει καταναλώσει σχεδόν το σύνολο των υλικών αποθεμάτων που έβαλε στην άκρη «για μια ώρα ανάγκης». Το σπίτι του είναι το έσχατο σύνορό του.
Οποιος κάνει την αποκοτιά να περάσει αυτό το σύνορο, έχοντας αρπακτικές διαθέσεις, θα διαπιστώσει πόση οργή σωρεύεται στις ψυχολογικές γεννήτριες των κατοίκων αυτής της χώρας εδώ και τρία χρόνια.
Οι «καραμπίνες» ως μέσο υπεράσπισης των εστιών των πολιτών, δυστυχώς, δεν είναι ένα ενδεχόμενο που μπορεί να αποκλειστεί. Η ανθελληνική πολιτική που εφαρμόζει (με πρωτοφανές πείσμα) η τρόικα δεν οδηγεί κάπου αλλού, παρά μόνο στο χειρότερο.
Το καλό με την παραδοχή της κυρίας Βούλτεψη είναι ότι η πολιτική τάξη δείχνει να έχει αντιληφθεί πού κατευθύνονται τα πράγματα. Πολλοί από τους βουλευτές της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας έχουν κάνει σαφείς τις προθέσεις τους να αποφευχθεί η ατραπός προς τον γκρεμό. Αρα, ο κλήρος πέφτει, όπως πάντα, στις ηγεσίες.
Σχολιάστε:
