Η “περίεργη” κινητικότητα στο θέμα των Σκοπίων, ο άνθρωπος που κρατά ακόμα Θερμοπύλες και οι επαγγελματίες “Σουλεϊμάνηδες”. Τις σκοτεινές μέρες του χάους, όταν τα Βαλκάνια άρχισαν να κομματιάζονται από τις γερμανικές μεθοδεύσεις, η Ελλάδα ευτύχησε να έχει στα όπλα έναν ευπατρίδη, έναν ευφυή και αποφασισμένο Έλληνα, τον στρατηγό Νίκο Γρυλλάκη. Εχθροί και φίλοι σήμερα, ομολογούν ότι ο ρόλος του ήταν καταλυτικός στο να εμποδίσει τότε την πραγματοποίηση των ονειρώξεων του Ράιχ, με πυλώνες που κρατούν ακόμα και σήμερα. Ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης δόμησε ένα πανίσχυρο σύστημα διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων, με ανθρώπους ορκισμένους για την πατρίδα.
Ακόμα και ο πολιτικός αντίπαλος, Ανδρέας Παπανδρέου του ανέθεσε ειδικές αποστολές ενώ το σύστημα Σημίτη προσπαθούσε απεγνωσμένα να τον εξοντώσει. Η δράση του πολυδιάστατη και ανιδιοτελής, αποτελεί σημείο αναφοράς ειδικά σήμερα που κάποιοι πωλούν την Πατρίδα αντί πινακίου φακής. Ο ίδιος ποτέ δεν διεκδίκησε δάφνες. Πάντα μιλούσε για την πατρίδα και την πολιτική που οφείλει να ασκήσει στα Βαλκάνια βλέποντας μπροστά. Ουδείς για παράδειγμα, δεν έμαθε πως “έκλεισε” αθόρυβα το θέμα των διεκδικήσεων της Ρουμανίας ή πως ο Σημίτης ακύρωσε μία κίνηση που θα είχε ανάγει τα Σκόπια όχι αντίπαλο αλλά δορυφόρο της Ελλάδας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο τρόπος δράσης του επηρεάζει τις εξελίξεις ακόμα και σήμερα στο θέμα του ονόματος του κράτους των Σκοπίων. Θεωρούν δε ότι η απαξίωση του στρατηγού είναι απαραίτητη για να οδηγηθεί η χώρα σε επώδυνες υποχωρήσεις, γεγονός καθόλου άσχετο με την “περίεργη” κινητικότητα των τελευταίων ημερών γύρω από το θέμα, που έχει φτάσει μέσω ανάλογων ερωτήσεων και στο κοινοβούλιο.
Οπωσδήποτε δεν είναι καθόλου συμπτωματική και η εμφάνιση “περίεργων” ανυπόγραφων δημοσιευμάτων που σχετίζονται με άτομα αμφιβόλου παρελθόντος και ξεκάθαρου παρόντος στην κοινωνία που ο “Σουλεϊμάν” αγοράζει συνειδήσεις και υπηρεσίες ως άλλος σουλτάνος. Αν συνδυαστούν όλα αυτά με την απόφαση της Ουγγαρίας να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως “Μακεδονία” ανοίγοντας κερκόπορτα στην καρδιά της ΕΕ, υποδεικνύουν οργανωμένο σχέδιο σε μία συγκυρία που το Ελληνικό κράτος φαίνεται να βρίσκεται στο καναβάτσο.
Στην εποχή της πληροφορίας όμως, οι ανίερες επιδιώξεις σύγχρονων εφιαλτών, ειδικά στον τομέα της προπαγάνδας πέφτουν στο κενό εκθέτοντας τους ίδιους και τα αφεντικά τους. Εάν υπάρχει όμως ένα ψήγμα αξιοπρέπειας στον σημερινό κρατικό μηχανισμό, θα πρέπει άμεσα να διερευνηθούν τα κίνητρα των συκοφαντών, οι σχέσεις τους με τον κρατικό μηχανισμό σε νευραλγικούς για την εθνική ασφάλεια τομείς, αλλά και τα περίεργα αλισβερίσια με κάποιους ενστόλους. Που πιστεύοντας ότι προωθούν τις καριέρες τους μέσω “δημοσίων σχέσεων” με υπαλλήλους των σουλεϊμάνηδων, τίθενται κατ’ ουσίαν συνένοχοι.
Απέναντι στους ιδιοτελείς σαλτιμπάγκους, θα βρίσκονται πάντα ευπατρίδες σαν τον στρατηγό που ο βίος του εως σήμερα αποδεικνύει αυτό που γράφουμε πάντα στο Ολυμπία: Ο μόνος διαχωρισμός που ισχύει στην Ελλάδα, είναι τα λαμόγια και οι πατριώτες. Ουδείς άλλος. Όποιος συντάσσεται με τους Πατριώτες διαθέτει και το απαραίτητο πυρηνικό όπλο που δεν δύναται να αντικατασταθεί ούτε από αργύρια, ούτε από “ισχυρές διασυνδέσεις”, ούτε από διαπλεκόμενα συστήματα. Την Ψυχή. Ας το γνωρίζουν…
Σχολιάστε:
