Εμπλοκή με την τρόικα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο αρκετές φορές, από τότε που ο Βενιζέλος σηκώθηκε κι έφυγε και μετά παρακαλούσε να γυρίσουν πίσω. Έτσι, λοιπόν, η Κυριακή της πλήρους διάλυσης των διαπραγματεύσεων και της ανανέωσης των ραντεβού για εργασιακά και απολύσεις, θα μείνει στη μνήμη μας ως ακόμη μια εικόνα βγαλμένη από τα υπόγεια της τρόικας. Εκεί που στήνεται εδώ και μήνες το παιχνίδι με την Ελλάδα, εκεί που βγαίνουν οι στρατηγικές για το πώς θα οδηγηθεί η χώρα σε πλήρη διάλυση. Κι εννοούμε, την πλήρη φτώχεια η οποία μοιάζει πολύ με τη χρεοκοπία.
Γιατί οι τροϊκανοί έγιναν ξαφνικά ακόμη πιο σκληροί; Αν θυμόμαστε καλά από τον Αύγουστο ο Στουρνάρας λέει ότι κλείδωσε το πακέτο κι έχει πάει Οκτώβριος και το πακέτο είναι ανοικτό. Γιατί άραγε η τρόικα κάνει κατενάτσιο και συνεχώς εγείρει όλο και πιο προκλητικές απαιτήσεις;
Γιατί τη μια ημέρα εμφανίζεται ο κ. Τόμσεν διαλλακτικός και την άλλη δεν σηκώνει μίγα στο σπαθί του;
Γιατί μέσα σε μια εβδομάδα ήγειραν αξιώσεις για εκκένωση νησιών, συνταγογράφηση μόνο με τη δραστική ουσία, απολύσεις υπαλλήλων κι όχι εργασιακή εφεδρεία, μέτρα 9,2 δις εμπροσθοβαρή μόνο για το 2013 κι όχι διάχυσή τους σε μια διετία ή τετραετία;
Άραγε γιατί τέσσερις ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής επανέφεραν τις πιο σκληρές θέσεις τους για τα εργασιακά; Γιατί νοιάζονται για καταργήσεις τριετιών, ωριμάνσεων, αποζημιώσεις;
Πέρα από την εύλογη απάντηση, ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι παρανοϊκοί και πρέπει να τους πετάξουμε με τις κλωτσιές από την Ελλάδα, υπάρχει και η εξήγηση που έχουμε ήδη αναλύσει: Ό,τι δηλαδή είναι πιόνια πολιτικών από το εξωτερικό και ίσως μισθοφόροι εγχώριων επιχειρηματικών συμφερόντων. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, η καθυστέρηση που κάνουν είναι η βασική απορία.
Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι γίνεται ένα αδυσώπητος πόλεμος ΔΝΤ με Βρυξέλλες ή για να ακριβολογούμε με το Βερολίνο. Η Λαγκάρντ λέει νέο κούρεμα, ο Σόιμπλε λέει όχι κι ο λόγος της κόντρας είναι ποιος θα πληρώσει το κόστος του κουρέματος. Η καθυστέρηση, λοιπόν, ευνοεί όσους αναζητούν μια λύση για την άρση αυτού του αδιεξόδου.
Αλλά το γεγονός ότι το ΔΝΤ έγινε… ανθρώπινο σε ότι αφορά την Ελλάδα, δε θα πρέπει να μας ξενίζει. Το Ταμείο, ελεγχόμενο από τον Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς, ουσιαστικά χτυπά έτσι του Ρεπουμπλικάνους οι οποίοι «πουλάνε» στην Αμερική νέα λιτότητα, περικοπές, περισσότερους φόρους, διάλυση του προγράμματος υγείας και ασφάλισης. Το ΔΝΤ λοιπόν αυτό ακριβώς χτυπά με το να ζητά από τους Ευρωπαίους να σταματήσουν την πολιτική λιτότητας. Ουσιαστικά δείχνει στους Αμερικανούς ψηφοφόρους ότι ο Ρόμνι θα κάνει τις ΗΠΑ… Ελλάδα, επομένως δεν πρέπει να τον ψηφίσουν.
Περιμένετε να δείτε αλλαγή στάσης μετά τις εκλογές κι εφόσον επανεκλεγεί ο Ομπάμα. Αυτή, λοιπόν, η καθυστέρηση λειτουργεί υπέρ και του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων. Και είτε θα αφήσουν την Ελλάδα να καταρρεύσει είτε θα αποφασίσουν ένα συνολικό πακέτο και για Ισπανία, Κύπρο. Τα πράγματα είναι απλά.
Όμως, τι γίνεται με την Ελλάδα στο εσωτερικό της; Οι μισές από τις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας να συμφωνηθούν θα γίνει πολιτικός και κοινωνικός σεισμός.Ποιος άραγε θα βάλει την υπογραφή του σε ότι πιο σκληρό έχει περάσει ποτέ σε χώρα; Ήδη τα μηνύματα από την κοινωνία δεν είναι καθόλου καλά για την κυβέρνηση. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες έχουμε την 28η Οκτωβρίου και ήδη ο φόβος επεισοδίων μεγαλώνει. Όχι από παρακρατικούς που θα θελήσουν να κάνουν πραξικόπημα. Αλλά από τον εξοργισμένο κόσμο ο οποίος εύκολα μπορεί να γίνει έρμαιο των άκρων, αναρχικών και Χρυσαυγιτών που για τους δικούς τους λόγους επιθυμούν το μπάχαλο.
Αλλά ακόμη κι αν περάσει το κάβο της Εθνικής εορτής η κυβέρνηση πώς θα αντιμετωπίσει τις σίγουρες διαδηλώσεις και συγκρούσεις; Όταν σου εκθεμελιώνουν ότι σου απέμεινε σίγουρα η οργή είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι τώρα. Επομένως, η έκρηξη της λαϊκής οργής είναι θέμα χρόνου.
Κάποιοι λοιπόν εντός κι εκτός Ελλάδας οδηγούν τη χώρα σε εμφύλια σύρραξη. Ας το καταλάβουν τώρα πριν είναι πολύ αργά.
Σχολιάστε:
