«Ορισμένοι μάλιστα συνταξιούχοι δεν δίστασαν να έρθουν από την Παλλήνη ώς τον Πειραιά προκειμένου να βρουν τα φάρμακά τους», μας πληροφόρησε η ρεπόρτερ του τηλεοπτικού δελτίου. Και αμέσως μετά, προκειμένου να δούμε κι εμείς πόσο αδίστακτοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, μας έδειξε κάποιον ο οποίος δεν δίστασε να ομολογήσει πως ταξίδεψε από το Μαρούσι ώς τη Φρεαττύδα.
Ο αδίστακτος αυτός άνθρωπος μάλιστα τόλμησε και αποκάλυψε τα κίνητρα της πράξης του:«Δεν κοστίζουν πολύ τα φάρμακά μου, είκοσι ευρώ, όμως γιατί να τα δώσω αφού μια ζωή πληρώνω εισφορές;». Λίγο πιο πίσω στεκόταν μια γυναίκα η οποία, αν και παρέμενε ανέκφραστη, κάτι στη φυσιογνωμία της πρόδιδε πως είναι απ' αυτούς τους ανθρώπους που δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Αποκαλύφθηκε μόλις της δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει: «Εχω πάει σε πέντε φαρμακεία και δεν τα έχω βρει. Περιμένω όμως στην ουρά ελπίζοντας».
Ειλικρινά, ορισμένα πράγματα με ξεπερνούν. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν διστάζουν να διασχίσουν την Αττική για να βρουν φαρμακείο ανοιχτό είναι πια τόσο αδίστακτοι ώστε να μην αντιλαμβάνονται ότι το κράτος πρόνοιας υποφέρει; Το κράτος πρόνοιας ασθενεί, διοικητές οργανισμών, τους βλέπεις δα, πάσχουν από κατάθλιψη κι αυτοί οι αδίστακτοι ασφαλισμένοι, αντί να φανούν αλληλέγγυοι, ξεσηκώνουν τον κόσμο. Αντί να εκτιμήσουν το γεγονός ότι αυτό το κράτος πρόνοιας, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, φρόντισε να τους δώσει έναν τηλεφωνικό αριθμό στον οποίο μπορούν να εκφραστούν. Με ένα μόνο ευρώ σχηματίζεις τον αριθμό και λες το πρόβλημά σου στις ηχογραφημένες οδηγίες. Τι άλλο να κάνουν πια! Ελεος.
Και όποιος μου πει πως οι αρμόδιοι σ' αυτή τη χώρα δεν έχουν χιούμορ, πως η ζωή σ' αυτή τη χώρα δεν κάνει ό,τι μπορεί για να σε διασκεδάσει βγάζοντάς σου τη γλώσσα, είναι τουλάχιστον κακόπιστος. Διότι έχουμε χτυπήσει μεγάλη κωμική φλέβα όταν, στις ειδήσεις, επί μισή ώρα σου λένε ότι τα φαρμακεία θα παραμείνουν κλειστά γιατί δεν τα έχουν πληρώσει τα Ταμεία, ότι ακόμη κι αν ανοίξουν, μόνον τοις μετρητοίς θα πουλάνε φάρμακα, κι ότι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ ζητούν ένα δεκάρικο την επίσκεψη, και πάνω που τα έχεις βάψει μαύρα έρχεται ο αριθμός.
Μια διαφήμιση χαρούμενη σαν γάλα εγχώριας παραγωγής, δημητριακό για ιδανική πέψη και φωνές που τραγουδούν και ένα και τέσσερα και πέντε, πέντε, τέσσερα. Αρκεί να πάρεις αυτό το νούμερο και θα λυθούν όλα σου τα προβλήματα αδίστακτε συνταξιούχε που ξεσηκώνεις τον κόσμο, γιατί έτσι είσαι, αν δεν σε χαπακώσουν απειλείς πως θα πεθάνεις. Ολο το κράτος πρόνοιας σε έναν αριθμό.
Θα μου πείτε, και την εποχή που το κράτος πρόνοιας διέθετε παραπάνω αριθμούς, πάλι σου χρειάζονταν τα μετρητά για να σου κάνει την εγχείρηση ο γιατρός που, εκτός από την υγεία σου, προνοούσε και για την οικογένειά του. Τώρα τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί: δεν κάνεις την εγχείρηση και γλιτώνεις και τα μετρητά για τους κληρονόμους σου, αδίστακτε συνταξιούχε.
["Οι αδίστακτοι συνταξιούχοι" του Τάκη Θεοδωρόπουλου από Τα Νέα]
Σχολιάστε:
