Ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz, πρώην διοικητικό στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο Greg Palast και την εφημερίδα The Observer το 1991, περιέγραψε το σχέδιο με τα 4 προβλέψιμα στάδια που το ΔΝΤ εφαρμόζει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με τις οποίες υπογράφει συμβόλαια δανεισμού.
Τα στάδια αυτά, επιγραμματικά, είναι τα εξής:
Στάδιο 1ο: Ιδιωτικοποίηση (γνωστό και ως Χρηματισμός). Στο πρώτο αυτό στάδιο, αξιωματούχοι της κυβέρνησης δωροδοκούνται προκειμένου να πουλήσουν δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, όπως εταιρείες ηλεκτρισμού και ύδρευσης.
Στάδιο 2ο: "Φιλελευθεροποίηση" της κεφαλαιαγοράς. Κατά το δεύτερο στάδιο, επενδυτικά κεφάλαια εισρέουν στη χώρα για κερδοσκοπικές δραστηριότητες στους τομείς της αγοράς ακινήτων και του συναλλάγματος. Στη συνέχεια, τα κεφάλαια αυτά εγκαταλείπουν τη χώρα με την πρώτη ένδειξη αστάθειας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να αδειάζουν μέσα σε μικρό διάστημα τα θησαυροφυλάκια του κράτους.
Στάδιο 3ο: Προσαρμογή του τιμάριθμου στις προτιμήσεις των αγορών. Το στάδιο αυτό χαρακτηρίζεται από αύξηση των τιμών σε βασικά είδη, όπως τα είδη διατροφής, το νερό, η βενζίνη και το υγραέριο.
Στάδιο 3 1/2: Λαϊκές εξεγέρσεις κατά του ΔΝΤ. Το ενδιάμεσο αυτό στάδιο μεταξύ 3ου και 4ου σταδίου είναι προβλέψιμο και απόλυτα φυσικό. Αφού ένας λαός έχει εξαθλιωθεί και έχει καταστραφεί από τα πολλαπλά χτυπήματα της κυβέρνησης στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας, το 51% ή και παραπάνω του πληθυσμού οδηγείται κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι ταραχές (που δεν είναι τίποτε παραπάνω από ειρηνικές διαδηλώσεις που διαλύονται με δακρυγόνα, φωτοβολίδες, κλπ) έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα νέα κύματα εκροής κεφαλαίου στο εξωτερικό και τη χρεοκοπία διάφορων κρατικών οργανισμών, πράγμα που δίνει την ευκαιρία σε ιδιωτικές εταιρείες να "μαζεύουν" όσα "ασημικά" του κράτους έχουν απομείνει σε εξευτελιστικές τιμές.
Στάδιο 4ο: "Ελεύθερο εμπόριο". Οι κανόνες του τελευταίου αυτού σταδίου υπαγορεύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και την Παγκόσμια Τράπεζα. Οι δύο αυτοί οργανισμοί δημιουργούν ανοιχτές αγορές σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, ενώ προστατεύουν τις ισχυρές χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ από τον ανταγωνισμό με την αγροτική παραγωγή του Τρίτου Κόσμου. Έτσι πλουτίζει το 1% στις "αναπτυσσόμενες" αυτές χώρες, ενώ το υπόλοιπο 99% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Σχολιάστε:
