Εκλογές θα γίνουν όταν ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον αυτό θα προσπαθήσουν. Όπως έχουμε αντιληφθεί όλοι, οι πολιτικές εξελίξεις δεν καθορίζονται πλέον ούτε από τον Παπανδρέου, ούτε από τον Σαμαρά κ.λ.π..
Οι πολιτικές εξελίξεις καθορίζονται από τα πραγματικά αφεντικά της χώρας ντόπια και ξένα και φυσικά μέσα σ’ αυτά δεν είναι ούτε ο λαός ούτε οι πολιτικοί αρχηγοί και φυσικά ούτε οι βουλευτές. Ποιος άραγε τους υπολογίζει αυτούς, αφού το ίδιο το σύστημα φρόντισε να τους απαξιώσει.
Η ντόπια κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, μαζί με τους ξένους δανειστές, θέλουν να έχουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους τις πολιτικές εξελίξεις και φυσικά η βασικότερη από αυτές είναι ο χρόνος και το διακύβευμα των εκλογών. Είδατε άραγε πως αντέδρασε το καθεστώς στο διακύβευμα του δημοψηφίσματος που δεν…. θα μπορούσε να ελέγξει; αλλά και πως κατάφερε να πείσει εμάς τους πολίτες ότι το δημοψήφισμα είναι κάτι κακό; Κατάφερε δηλαδή, με τα ΜΜΕ που διαθέτει, να μας κάνει να απεχθανόμαστε το συγκεκριμένο ζωτικότατο δημοψήφισμα. Πειστήκαμε ότι ήμασταν ανίκανοι να αποφασίσουμε.
Η κρατικοδίαιτη λοιπόν ολιγαρχία (δηλαδή το υπάρχον καθεστώς), προκειμένου να μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις και να διασφαλίσει τα συμφέροντά της σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει τον δικομματισμό. Αν μπορούσε να έχει μόνο ένα κόμμα, δηλαδή ένα απόλυτα ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν θα την χαλούσε, αλλά τότε θα χανόταν ο φερετζές της “δημοκρατίας”. Το άπλωμα όμως του πολιτικού «τραχανά» σε περισσότερα λιγότερο ελεγχόμενα κόμματα και πολιτικές προσωπικότητες, καθώς και η αναπόφευκτη στη συνέχεια θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, θα διέλυε (κάτω από τον ισχυρό έλεγχο ενός λιγότερο ελεγχόμενου Κοινοβουλίου) το πλέγμα της καθεστωτικής διαπλοκής και θα άνοιγε παράθυρο για απελευθέρωση της οικονομίας, για οικονομική ανάπτυξη και άνοδο νέων κοινωνικών δυνάμεων.
Επομένως, εκλογές θα γίνουν όταν θα καταφέρουν να ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και θα δείτε να εξοβελίζεται άρον άρον μετά τις γιορτές ο κ. Παπανδρέου, που αποτελεί πλέον κόκκινο πανί για τον ελληνικό λαό. Δεν θέλουν το ΠΑΣΟΚ να καταποντιστεί. Σ’ αυτή τη φάση, εκείνο που θέλουν να επιτύχουν είναι αυτοδύναμο αλλά ελεγχόμενο πρωθυπουργό τον Σαμαρά και ταυτόχρονα μια ισχυρή αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ, ώστε να ελέγχονται, όπως και πριν τα πράγματα. Αν οι υπάρχοντες πολιτικοί αρχηγοί δεν υπακούσουν, αν για παράδειγμα ο κ. Παπανδρέου επιμείνει να παραμείνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ ή ο Αντώνης Σαμαράς επιμείνει να γίνουν εκλογές με αντίπαλο ένα διαλυμένο ΠΑΣΟΚ, τότε (και για το ενδεχόμενο αυτό) το καθεστώς ετοιμάζει ήδη εναλλακτικές λύσεις νέων κομματικών σχηματισμών, στις οποίες θα «τσιμπήσει» ο ανύποπτος και πλήρως ελεγχόμενος από τα ΜΜΕ πολίτης.
Ήδη ακούσαμε ότι ο ένας δεν κοιμάται αγκαλιά με το ημερολόγιο και ταυτόχρονα ο άλλος να πετιέται σαν την «τρίχα από το ζυμάρι» από την ιδιοκτησία του πατέρα του (Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ), για να έρθει κάποιος άλλος απόλυτα ελεγχόμενος από το σύστημα.
Αναλώσιμοι αρχηγοί μιας καθεστωτικής μηχανής, την οποία συντηρούμε εμείς με τα λεφτά μας.
Αυτό είναι το πολιτικό μας σύστημα…
Αυτή είναι η διαφημιζόμενη “ισχυρή δημοκρατία” μας.
Οι πολιτικές εξελίξεις καθορίζονται από τα πραγματικά αφεντικά της χώρας ντόπια και ξένα και φυσικά μέσα σ’ αυτά δεν είναι ούτε ο λαός ούτε οι πολιτικοί αρχηγοί και φυσικά ούτε οι βουλευτές. Ποιος άραγε τους υπολογίζει αυτούς, αφού το ίδιο το σύστημα φρόντισε να τους απαξιώσει.
Η ντόπια κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, μαζί με τους ξένους δανειστές, θέλουν να έχουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους τις πολιτικές εξελίξεις και φυσικά η βασικότερη από αυτές είναι ο χρόνος και το διακύβευμα των εκλογών. Είδατε άραγε πως αντέδρασε το καθεστώς στο διακύβευμα του δημοψηφίσματος που δεν…. θα μπορούσε να ελέγξει; αλλά και πως κατάφερε να πείσει εμάς τους πολίτες ότι το δημοψήφισμα είναι κάτι κακό; Κατάφερε δηλαδή, με τα ΜΜΕ που διαθέτει, να μας κάνει να απεχθανόμαστε το συγκεκριμένο ζωτικότατο δημοψήφισμα. Πειστήκαμε ότι ήμασταν ανίκανοι να αποφασίσουμε.
Η κρατικοδίαιτη λοιπόν ολιγαρχία (δηλαδή το υπάρχον καθεστώς), προκειμένου να μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις και να διασφαλίσει τα συμφέροντά της σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει τον δικομματισμό. Αν μπορούσε να έχει μόνο ένα κόμμα, δηλαδή ένα απόλυτα ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν θα την χαλούσε, αλλά τότε θα χανόταν ο φερετζές της “δημοκρατίας”. Το άπλωμα όμως του πολιτικού «τραχανά» σε περισσότερα λιγότερο ελεγχόμενα κόμματα και πολιτικές προσωπικότητες, καθώς και η αναπόφευκτη στη συνέχεια θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, θα διέλυε (κάτω από τον ισχυρό έλεγχο ενός λιγότερο ελεγχόμενου Κοινοβουλίου) το πλέγμα της καθεστωτικής διαπλοκής και θα άνοιγε παράθυρο για απελευθέρωση της οικονομίας, για οικονομική ανάπτυξη και άνοδο νέων κοινωνικών δυνάμεων.
Επομένως, εκλογές θα γίνουν όταν θα καταφέρουν να ανακάμψει το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και θα δείτε να εξοβελίζεται άρον άρον μετά τις γιορτές ο κ. Παπανδρέου, που αποτελεί πλέον κόκκινο πανί για τον ελληνικό λαό. Δεν θέλουν το ΠΑΣΟΚ να καταποντιστεί. Σ’ αυτή τη φάση, εκείνο που θέλουν να επιτύχουν είναι αυτοδύναμο αλλά ελεγχόμενο πρωθυπουργό τον Σαμαρά και ταυτόχρονα μια ισχυρή αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ, ώστε να ελέγχονται, όπως και πριν τα πράγματα. Αν οι υπάρχοντες πολιτικοί αρχηγοί δεν υπακούσουν, αν για παράδειγμα ο κ. Παπανδρέου επιμείνει να παραμείνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ ή ο Αντώνης Σαμαράς επιμείνει να γίνουν εκλογές με αντίπαλο ένα διαλυμένο ΠΑΣΟΚ, τότε (και για το ενδεχόμενο αυτό) το καθεστώς ετοιμάζει ήδη εναλλακτικές λύσεις νέων κομματικών σχηματισμών, στις οποίες θα «τσιμπήσει» ο ανύποπτος και πλήρως ελεγχόμενος από τα ΜΜΕ πολίτης.
Ήδη ακούσαμε ότι ο ένας δεν κοιμάται αγκαλιά με το ημερολόγιο και ταυτόχρονα ο άλλος να πετιέται σαν την «τρίχα από το ζυμάρι» από την ιδιοκτησία του πατέρα του (Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ), για να έρθει κάποιος άλλος απόλυτα ελεγχόμενος από το σύστημα.
Αναλώσιμοι αρχηγοί μιας καθεστωτικής μηχανής, την οποία συντηρούμε εμείς με τα λεφτά μας.
Αυτό είναι το πολιτικό μας σύστημα…
Αυτή είναι η διαφημιζόμενη “ισχυρή δημοκρατία” μας.
Σχολιάστε:
