«Αν η Γερμανία και η ΕΚΤ δεν κινηθούν τάχιστα, η κατάρρευση του ενιαίου νομίσματος… καταφθάνει». Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο βρετανικός Economist, που στο σημερινό του εξώφυλλο έχει τον «εκκωφαντικό» τίτλο «Είναι αλήθεια αυτό το τέλος;» συνοδευόμενο από ένα φλεγόμενο ευρώ που πέφτει.«Ακόμα και τώρα που η ευρωζώνη οδεύει προς την καταστροφή, οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι στο τέλος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν ότι είναι δυνατόν για να σώσουν το ευρώ. Και αυτό γιατί οι συνέπειες από τη διάλυση του κοινού νομίσματος είναι τόσο καταστροφικές που κανένας νοήμων πολιτικός μπορεί να απλά να κάθεται περιμένοντας να συμβεί», τονίζεται.
Μία διάλυση του ευρώ θα προκαλούσε ένα παγκόσμια «έκρηξη», ακόμα χειρότερη από εκείνη του 2008- 09. Η πιο ολοκληρωμένη οικονομικά περιοχή του κόσμου θα πληγεί από αλλεπάλληλες πτωχεύσεις, καταρρεύσεις τραπεζών και επιβολή ελέγχων των κεφαλαίων.
Η ζώνη του ευρώ θα μπορούσε έτσι να διασπασθεί σε διαφορετικά κομμάτια, ή σε ένα μεγάλο μπλοκ στο Βορρά και ένα κατακερματισμένο Νότο. Η επιβίωση της ίδιας της ΕΕ θα τεθεί υπό αμφισβήτηση.
Και όλα αυτά, σύμφωνα με τον Economist δεν απέχουν πια πολύ μακριά από την πραγματικότητα, δεδομένου του οικονομικού πανικού που επικρατεί στον πυρήνα πια της Ευρωζώνης.
Μέσα ένα περιβάλλον περιορισμένης ρευστότητας, αντιδημοφιλών μέτρων λιτότητας και πτώσης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, το 2012 μπορεί να φέρει την Ευρωζώνη σε βαθιά ύφεση. Αυτό θα τροφοδοτήσει ένα φαύλο κύκλο ελλειμμάτων, λιτότητας και όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας.
«Μόνο οι τολμηρές πολιτικές μπορούν να βγάλουν την Ευρώπη από αυτόν τον κύκλο», λέει ο Economist, αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες «φαίνονται ανίκανοι ή απρόθυμοι να είναι αρκετά τολμηροί» και δεν έχουν ιδέες πώς να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κατάσταση.
Αν δεν δοθούν λύσεις, «το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει μέσα σε εβδομάδες» αλλά, όπως προειδοποιεί ο Economist, όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο τολμηρές αποφάσεις πρέπει να πάρουν οι ηγέτες.
Μόνο η ΕΚΤ μπορεί να παράσχει μία λύση που θα ανακουφίσει άμεσα το πρόβλημα. Πρέπει να γίνει ο πιστωτής έσχατης ανάγκης ή –αν δεν συμφωνήσουν οι κυβερνήσεις γι’ αυτό– να συνεχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα κυρίως της περιφέρειας, να μειώσει και άλλο τα επιτόκια και να εγκαινιάσει πολιτική πιστωτικής χαλάρωσης όπως έπραξε η Fed.
Αναγκαίο είναι ακόμη να καθιερώσει ένα είδος ευρωομολόγου, όπως αυτό που πρότεινε η Κομισιόν. Η άρνηση της Γερμανίας να δεχτεί και αυτήν την πρόταση, χωρίς αλλαγή στάσης εκ μέρους της, εκτιμά το περιοδικό, θα φέρει σύντομα την καγκελάριο Μέρκελ μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.
Σχολιάστε:
