Ένα είναι σίγουρο. Με τον τρόπο που βαδίζουμε και με το πολιτικό σύστημα της εναλλαγής των δύο κομμάτων της μεταπολίτευσης στην εξουσία, σε πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα από αυτό που έχουμε όλοι φανταστεί, ο δρόμος μας ως έθνος θα φτάσει στο τέλος του. Σωστά! Θα πει κάποιος. Αυτές όμως τις διαπιστώσεις, λίγο πολύ τις έχουμε κάνει όλοι. Αυτό που ψάχνουμε να βρούμε, είναι το ΠΩΣ. Τον τρόπο που θα αντιδράσουμε. Από αυτό το ΠΩΣ, πάσχουμε ως κοινωνία. Εκεί υπάρχει το μεγάλο αδιέξοδο του σημερινού Έλληνα. Κρατάμε το όπλο στο χέρι μας, ως άλλοι ιθαγενείς και δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε. Πως να το χρησιμοποιήσουμε. Τη μία στρέφουμε την κάννη προς τον διπλανό μας, συνάδελφο ιθαγενή και την άλλη προς το κεφάλι μας. Σε ο, τι μας καταστρέφει και μας τρομοκρατεί (βλέπε κυβέρνηση τρόικα κτλ), αντί να πυροβολήσουμε, προσπαθούμε να ξορκίσουμε τον μπαμπούλα που έρχεται, κλείνοντας τα μάτια και πετώντας το όπλο κατά πάνω του.
Μοιάζουμε με άγριο θηρίο που όμως μεγάλωσε στην αιχμαλωσία και που τώρα το πετάξανε στη ζούγκλα με τα υπόλοιπα θηρία και δεν ξέρει, ούτε πως να προστατευθεί, ούτε πως να αντιδράσει, ούτε πως να επιβιώσει. Χρειαζόμαστε χρόνο ώστε να προσαρμοστούμε. Χρόνο που όμως δεν έχουμε κι αυτό κάνει τα πράγματα εξαιρετικά κρίσιμα και την άμεση υπέρβαση του εαυτού μας επιτακτική. Εάν πριν δεν προλάβει να μας κατασπαράξει η ζούγκλα, τότε θα παρακολουθήσουμε από πολύ κοντά όλοι μας, το πραγματικό "πανηγύρι" που έρχεται.
Γράφει ο Ελ. Σκοπευτής
Σχολιάστε:
