Παρέπεμψαν την Ελλάδα και το λαό της στο δικαστήριο της «νέας τάξης» και των χρηματιστηριακών συμφερόντων. Οι «εισαγγελείς» -εγχώριοι και ξένοι- απήγγειλαν ένα ολόκληρο «κατηγορητήριο» κατά των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι δεν μπόρεσαν καν να «απολογηθούν». Τους χαρακτήρισαν τεμπέληδες, «κοπρίτες», ψεύτες, αντιπαραγωγικούς, υποστηρικτές μιας οικονομίας σοβιετικού τύπου...Κι αφού τους φόρεσαν τις χειροπέδες του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, τους έριξαν στο «βαθύ μπουντρούμι» της ύφεσης, της ανέχειας, της ανεργίας, της φτώχειας. Τους καταδίκασαν σε πολυετή ειρκτή κι αυτούς και τα παιδιά τους...
Τώρα που οι καταδικασμένοι του Μνημονίου υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας, τώρα που «τολμούν» να αποδοκιμάσουν τους δυνάστες τους, τους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, καταγγέλλονται ως φορείς αντικοινοβουλευτικών αντιλήψεων, ως επικίνδυνοι για το δημοκρατικό πολίτευμα και τους θεσμούς του...
Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης και τα συμφέροντα που τη στηρίζουν δίνουν ίσως την τελευταία τους μάχη, τον «υπέρ όλων αγώνα». Στόχος τους, να ξεκινήσει άμεσα το ξεπούλημα της δημόσιας και εθνικής περιουσίας να δρομολογηθεί ανεπιστρεπτί η επέλαση των μηχανισμών που θα καταστήσουν τους Έλληνες ξένους στη χώρα τους, που θα τους μετατρέψουν σε μάζα εξαθλιωμένων ιδιωτών, όπου ο καθένας θα αγωνίζεται για την ατομική του επιβίωση...
Πρώτος όρος για το σκοπό αυτό, η πλήρης υποταγή, η επιβολή μιας ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, που επιδιώκεται μέσα από το φόβο, την ανασφάλεια, τα εκβιαστικά διλήμματα. Κι όταν αυτά δεν αποδίδουν, τότε επιστρατεύονται οι μηχανισμοί καταστολής για να εξουδετερώσουν κάθε αντίσταση...
Στη στρατηγική αυτή, τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν επιστρατεύουν τις «εφεδρείες» τους: Καθηγητές πανεπιστημίων, διανοούμενους, που αποτελούν το «δεύτερο κύμα» των «οργανικών διανοουμένων» -κατά τον Α. Γκράμσι-, που στηρίζουν και νομιμοποιούν πολιτικο-ιδεολογικά τα μνημονιακά συμφέροντα.
Το «πρώτο κύμα», άλλωστε, που συγκροτήθηκε από οικονομολόγους, καθηγητές πανεπιστημίων και στελέχη επιχειρήσεων, το οποίο και προσπάθησε να μας πείσει για την «εθνική αναγκαιότητα» και τη «σωτήρια προοπτική» του πρώτου Μνημονίου, έχει ήδη περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία... Χρειάζεται, λοιπόν, «νέο αίμα»...
Το «δεύτερο κύμα» έρχεται τώρα, με πρόσχημα τις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας κατά των βουλευτών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, και γενικότερα κατά των πολιτικών προσώπων, να μας «υπενθυμίσει» ότι πίσω από τις εκδηλώσεις αυτές υποβόσκει ένας «έρπων αντικοινοβουλευτισμός», ότι η κοινωνική διαμαρτυρία καθοδηγείται είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε από ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες και ότι, εντέλει, οι διαμαρτυρίες και οι αποδοκιμασίες οδηγούν ανεξέλεγκτη βία... Κινδυνεύει η Δημοκρατία...
Σε ποιο... πλατωνικό σπήλαιο κρυβόταν άραγε, η δημοκρατική τους ευαισθησία όταν παραβιάζονταν συνταγματικοί όροι κατά την ψήφιση των Μνημονίων; 'Οτι η «δανειακή συμφωνία» δεν ψηφίστηκε καν από τη Βουλή; Που βρίσκονταν οι αρχές τους και η εξεγερμένη σήμερα συνείδηση τους, όταν Έλληνες βουλευτές οδηγούνται μέσα από εκβιασμούς, καταναγκασμούς και συναλλαγές να νομιμοποιήσουν, έστω και τυπικά, την εκχώρηση της εθνικής περιουσίας, να αποδεχτούν τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας;
Γιατί δεν εμφανίστηκαν δημόσια να αποδοκιμάσουν τους άγριους ξυλοδαρμούς, την πολεμική επιχείρηση ηθικής και σωματικής εξόντωσης των όσων διαμαρτύρονται και αντιδρούν; Πόσο "ζυγίζει" γι' αυτούς η αξιοπρέπεια, η ασφάλεια και ο σεβασμός των πολιτών;...
Οι Έλληνες πολίτες διαμαρτύρονται επειδή ακριβώς σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς, το περιεχόμενο της Δημοκρατίας. Αποδοκιμάζουν εκείνους που ευτέλισαν το λειτούργημα του πολιτικού, εκείνους που αναγόρευσαν σε αντίπαλους τους την κοινωνία, τους πολίτες.
Δεν «ανησυχούν», όμως, στην πραγματικότητα για τη Δημοκρατία και τις αξίες της οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι προπαγανδιστές και οι κονδυλοφόροι τοους. Ανησυχούν και τρέμουν, διότι πλησιάζει η ώρα της πτώσης τους, η ώρα να απολογηθούν για την τραγική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα και το λαό της. Και, βέβαια, όταν έρθει η ώρα αυτή οι διανοούμενοι-προπαγανδιστές του Μνημονίου είτε θα «αποσυρθούν» είτε θα εμφανιστούν ως κριτικοί και επικριτικοί «αναλυτές» των πεπραγμένων των σημερινών τους«αφεντικών»...Το έχουμε «απολαύσει» πολλές φορές, άλλωστε, το «έργο» αυτό...
Στη στρατηγική αυτή, τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν επιστρατεύουν τις «εφεδρείες» τους: Καθηγητές πανεπιστημίων, διανοούμενους, που αποτελούν το «δεύτερο κύμα» των «οργανικών διανοουμένων» -κατά τον Α. Γκράμσι-, που στηρίζουν και νομιμοποιούν πολιτικο-ιδεολογικά τα μνημονιακά συμφέροντα.
Το «πρώτο κύμα», άλλωστε, που συγκροτήθηκε από οικονομολόγους, καθηγητές πανεπιστημίων και στελέχη επιχειρήσεων, το οποίο και προσπάθησε να μας πείσει για την «εθνική αναγκαιότητα» και τη «σωτήρια προοπτική» του πρώτου Μνημονίου, έχει ήδη περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία... Χρειάζεται, λοιπόν, «νέο αίμα»...
Το «δεύτερο κύμα» έρχεται τώρα, με πρόσχημα τις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας κατά των βουλευτών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, και γενικότερα κατά των πολιτικών προσώπων, να μας «υπενθυμίσει» ότι πίσω από τις εκδηλώσεις αυτές υποβόσκει ένας «έρπων αντικοινοβουλευτισμός», ότι η κοινωνική διαμαρτυρία καθοδηγείται είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε από ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες και ότι, εντέλει, οι διαμαρτυρίες και οι αποδοκιμασίες οδηγούν ανεξέλεγκτη βία... Κινδυνεύει η Δημοκρατία...
Σε ποιο... πλατωνικό σπήλαιο κρυβόταν άραγε, η δημοκρατική τους ευαισθησία όταν παραβιάζονταν συνταγματικοί όροι κατά την ψήφιση των Μνημονίων; 'Οτι η «δανειακή συμφωνία» δεν ψηφίστηκε καν από τη Βουλή; Που βρίσκονταν οι αρχές τους και η εξεγερμένη σήμερα συνείδηση τους, όταν Έλληνες βουλευτές οδηγούνται μέσα από εκβιασμούς, καταναγκασμούς και συναλλαγές να νομιμοποιήσουν, έστω και τυπικά, την εκχώρηση της εθνικής περιουσίας, να αποδεχτούν τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας;Γιατί δεν εμφανίστηκαν δημόσια να αποδοκιμάσουν τους άγριους ξυλοδαρμούς, την πολεμική επιχείρηση ηθικής και σωματικής εξόντωσης των όσων διαμαρτύρονται και αντιδρούν; Πόσο "ζυγίζει" γι' αυτούς η αξιοπρέπεια, η ασφάλεια και ο σεβασμός των πολιτών;...
Οι Έλληνες πολίτες διαμαρτύρονται επειδή ακριβώς σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς, το περιεχόμενο της Δημοκρατίας. Αποδοκιμάζουν εκείνους που ευτέλισαν το λειτούργημα του πολιτικού, εκείνους που αναγόρευσαν σε αντίπαλους τους την κοινωνία, τους πολίτες.
Δεν «ανησυχούν», όμως, στην πραγματικότητα για τη Δημοκρατία και τις αξίες της οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι προπαγανδιστές και οι κονδυλοφόροι τοους. Ανησυχούν και τρέμουν, διότι πλησιάζει η ώρα της πτώσης τους, η ώρα να απολογηθούν για την τραγική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα και το λαό της. Και, βέβαια, όταν έρθει η ώρα αυτή οι διανοούμενοι-προπαγανδιστές του Μνημονίου είτε θα «αποσυρθούν» είτε θα εμφανιστούν ως κριτικοί και επικριτικοί «αναλυτές» των πεπραγμένων των σημερινών τους«αφεντικών»...Το έχουμε «απολαύσει» πολλές φορές, άλλωστε, το «έργο» αυτό...
Σχολιάστε:
