Για άλλη μια φορά η τρόικα αποχώρησε από την Αθήνα αφήνοντας πίσω της συντρίμμια και την κυβέρνηση να προσπαθεί να εμφανίσει τις διαπραγματεύσεις ως άλλη μια επιτυχία ή άλλο ένα σώσιμο της πατρίδας από τη χρεοκοπία. Διατείνονται μάλιστα ότι αυτή η επιτυχία δεν συνοδεύεται από νέα μέτρα!
Η απορία η δική μου, όμως, είναι η εξής: το ΕΕΤΗΔΕ επιβλήθηκε πριν από δύο χρόνια ως ένα έκτακτο χαράτσι στα ακίνητα. Η μια χρονιά έγινε δύο, οι δύο τρεις και από το 2014 ενοποίηση όλων των φόρων των ακινήτων σε έναν ενιαίο, συμπεριλαμβάνοντας και το χαράτσι, μέτρο που θα ισχύει εις το διηνεκές. Άραγε αυτό δεν θεωρείται νέο μέτρο αλλά παλιό; Επίσης, μέχρι τώρα τα οικόπεδα και τα χωράφια είχαν εξαιρεθεί από το χαράτσι ιδιοκτησίας αλλά στο εξής θα το πληρώνουν κι αυτά. Κι αυτό μήπως δεν είναι νέο μέτρο;
Θα μου πείτε, μα πώς, οι τροϊκανοί έδειξαν και την «ευαίσθητη» πλευρά τους, δίνοντάς μας την ευκαιρία όλους αυτούς τους φόρους να τους πληρώνουμε σε περισσότερες δόσεις! Ναι, σωστά, τώρα ανακουφιστήκαμε.
Λες κι αυτοί οι φόροι θα πληρωθούν από κάποιον άλλο και όχι από τα ίδια υποζύγια, από το ίδιο οικογενειακό ταμείο.
‘Ή μήπως είναι άνευ σημασίας που με μια μονοκοντυλιά εξαφάνισαν δύο ελληνικές τράπεζες στέλνοντάς τες ουσιαστικά στην αγκαλιά κάποιων «μνηστήρων», Ελλήνων ή ξένων δεν έχει τόση σημασία, που προφανώς υπαγόρευσαν στην τρόικα τη μεθόδευση.
Α, και να μην ξεχάσω την άλλη μεγάλη χάρη που μας έκαναν, δίνοντας παράταση άλλου ενός χρόνου για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και τις ρυθμίσεις στα στεγαστικά δάνεια. Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα δάνεια. Έχουν και παραέχουν, γιατί στην ουσία η ρύθμιση αυτούς αφορά αφού προσδιορίζει οικογενειακό εισόδημα γύρω στις 25.000 ευρώ και ενήμερα δάνεια. Ποιοι λοιπόν είναι αυτοί; Οι πάσης φύσεως δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι έχουν ενήμερα δάνεια γιατί οι δόσεις τους κρατούνται από τον μισθό τους και συνολικά τα ζευγάρια των δημοσίων υπαλλήλων που πάνω κάτω έχουν εισόδημα όσο ορίζει η ρύθμιση. Πώς να το κάνουμε, η κάθε εξουσία έχει τις συμπάθειές της κι αυτές δεν κρύβονται.
Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται (όσοι τέλος πάντων μπορούν και συνεχίζουν) και το όνειρο της εξόδου από την κρίση συνεχώς απομακρύνεται. Οι καλύτερες μέρες αναβάλλονται γιατί απλώς έχουμε να δούμε ακόμα πολύ χειρότερες.
Η αγωνία της κυβέρνησης τώρα εστιάζεται στο να φτάσουμε χωρίς άλλες εκπλήξεις μέχρι τον Ιούνιο, ποντάροντας στο γεγονός ότι το ελληνικό καλοκαίρι κάνει τους ανθρώπους και ξεχνιούνται. Λίγο ο αυξημένος τουρισμός που αναμένεται για φέτος, λίγο η εποχική απασχόληση στα τουριστικά επαγγέλματα και θα φτάσουμε στο φθινόπωρο και στις γερμανικές εκλογές.
Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί έχουν επενδυθεί τόσο πολλά στην επομένη των γερμανικών εκλογών. Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που θα δώσουν το ΟΚ για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, ώστε να καταστεί βιώσιμο, αυτό θα συμβάλει έστω και στο ελάχιστο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας;
Γιατί το κουμπί των καλύτερων ημερών -και αυτό το ξέρουν και τα μικρά παιδιά- είναι οι επενδύσεις, οι νέες δουλειές και ο νέος πλούτος που θα προστεθεί στο ΑΕΠ της χώρας ώστε να βελτιωθούν όλοι οι οικονομικοί δείκτες, συμπεριλαμβανομένων και των εσόδων του κράτους που τώρα κυνηγάει πένητες φορολογούμενους για να τους πάρει την μπουκιά από το στόμα.
Ολο αυτό το διάστημα που πηγαινοέρχονται οι Γερμανοί κομισάριοι τύπου Φούχτελ, Ράιχενμπαχ κ.λπ. είδατε να φέρνουν κάποιον επενδυτή στο ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον που οι ίδιοι δημιούργησαν με την απομείωση μισθών και αξιών; Ούτε για δείγμα. Γιατί άραγε; Μήπως περιμένουν να φθηνύνουμε κι άλλο ή να μειωθούν οι μισθοί περαιτέρω; Μήπως το ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον ανθεί καλύτερα πάνω σε εξαθλιωμένους λαούς;
Του Βασίλη Στεφανακίδη από protothema.gr
Σχολιάστε:
