Στο ένα χλιδάτο στρατόπεδο, αυτοπροσδιορίζονται χέρι χέρι με την τρόικα, το σπάταλο κράτος, η ελίτ των Κυβερνητικών αξιωματούχων, τα κόμματα ως οργανισμοί, οι κρατικοδίαιτοι σύμβουλοι, οι βουλευτές και η αυλή τους, οι υπάλληλοι της Βουλής, οι Δικαστές, οι αστυνομικοί, τα κομματικά Δ.Σ. των ΔΕΚΟ και οι λοιποί ευνοούμενοι διαπλεκόμενοι κομματικοί χρηματοδότες.
Συγκεκριμένα, έχουν προκλητικά εξαιρεθεί από το κάδρο της Τρόϊκα, οι λειτουργικές σπατάλες του κράτους, τα golden boys της κυβερνητικής εξουσίας, οι απίθανες επιχορηγήσεις των κομμάτων, οι εξωφρενικές αμοιβές, οι διπλές συντάξεις και τα παράλογα προνόμια των βουλευτών, η υψηλά αμειβόμενη στρατιά των ημεδαπών και αλλοδαπών συμβούλων, ο 15ος, ο 16ος και ο 17ος μισθός των υπαλλήλων της Βουλής, οι δικαστές οι οποίοι έχουν πολύ έξυπνα εξαρτήσει τον μισθό τους από τον μισθό των υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων, οι αστυνομικοί στους οποίους πετούν μερικά κόκαλα μισθού παραπάνω για να αντιμετωπίζουν τους πολίτες και τέλος οι απείραχτες αποδοχές των μέλών των ΔΕΚΟ προκειμένου να περάσουν οι πολιτικές κατά υπαλλήλων και πολιτών.
Μαζί στο ίδιο στρατόπεδο, με ελάχιστες εξαιρέσεις και οι οικογένειες όλων των παραπάνω, οι οποίες συναπολαμβάνουν τα παραπάνω: αμοιβές και προνόμια.
Ενδεχόμενα για μερικές κατηγορίες εκ των παραπάνω, να υπάρχει νομοθετική ή/και συνταγματική κατοχύρωση. Απουσιάζει προκλητικά, όμως, η ηθική "κατοχύρωση".
Στο άλλο στενόχωρο στρατόπεδο, ένας θυμωμένος λαός, που έχει ενώ έχει απογυμνωθεί από τα λίγα έσοδά του, τώρα προσπαθούν να πάρουν και την ζωή του, έστω και αν τώρα παρατηρεί παθητικά τον Αρμαγεδδώνα που συνεχίζει να έρχεται, όχι μόνον εναντίον της οικονομίας, αλλά και εναντίον αυτής της ύπαρξης του έθνους και του μέλλοντος του κράτους.
Η ευθύνη πέραν από την τρόϊκα, φέρουν οι κυβερνήσεις αλλά κι το σύνολο του νομοθετικού σώματος και τα κόμματα.
Ουδείς από κανένα κόμμα,από καμμία παράταξη, από καμμία κυβέρνηση δεν έκανε το στοιχειώδες: Να ζητήσουν μείωση στα παραπάνω τα οποία ξεπερνούν σε όφελος εκείνο που θα προκύψει από το κόψιμο των επικουρικών συντάξεων και του 13ου και 14ου μισθού.
Ωστόσο, δεν πρέπει να επιτρέψουμε την διάσπαση της κοινωνίας. Απεναντίας θα πρέπει να δώσουμε να καταλάβουν οι παραπάνω προνομιούχες ομάδες τον κίνδυνο που ελοχεύει εάν περάσουν τα σχέδια της Τρόϊκα και των συνεργατών της: Θέλουν να οδηγήσουν την χώρα σε νέο εμφύλιο.
Αλλά στους εμφύλιους νικά πάντα ο Λαός.
Έχουμε φθάσει σ' ένα σταυροδρόμι που πρέπει κάποιοι είτε να διαλέξουν παράταξη και είτε έναντι αντιπαροχών, να δεθούν στο άρμα των σωτήρων του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, είτε να ενωθούν με τον λαό και να σώσουν την χώρα, τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους τους λοιπούς απογόνους τους, τους Έλληνες.
Και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του λάθους, θα ήθελα να ρωτήσω τους Συμβούλους Επικρατείας οι οποίοι απέρριψαν προσφυγές πολιτών επικαλούμενοι λόγους Εθνικής Ανάγκης, πως αισθάνονται τώρα που τόσο οι Κυβερνώντες, όσο και η ίδια η Τρόϊκα παραδέχονται ότι το Μνημόνιο ήταν ένα λάθος και άρα δεν υπήρχαν λόγοι εθνικής ανάγκης; Ούτε αυτοί είχαν διαβάσει το Μνημόνιο, όταν την στιγμή εκδίκασης το είχε διαβάσει όλος ο Ελληνικός Λαός; Μάλλον ρητορικό το ερώτημα αφού την απάντηση την ξέρουμε όλοι μας.
Ιωάννης Δέμος
Σχολιάστε:
