Η νεοταξίτικη εκτέλεση της Ελλάδος με απλά και αφκιασίδωτα λόγια.Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος:
Στα όρια του πεδίου εφαρμογής των διατάξεων περί εσχάτης προδοσίας ακροβατεί ήδη η ελληνική κυβέρνηση, είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι, τόσο σε ότι αφορά τις διαπραγματεύσεις με τις ξένες τράπεζες και δυνάμεις, όσο και την εσωτερική πολιτική που ασκεί.
Ελπίζει κανείς ότι θα το αντιληφθεί και θα αλλάξει πορεία, ή τουλάχιστον, θα έχει το θάρρος, και για την αυτοπροστασία της ακόμα βρε αδερφέ, να πάει τη χώρα σε δημοκρατική λύση μέσω άμεσων εκλογών και παράλληλου δημοψηφίσματος για μνημόνιο, μεσοπρόθεσμα και 21η Ιουλίου. Δυστυχώς όμως, μέχρι τώρα, όλα δείχνουν ότι είναι επαρκώς μοιραία και άβουλη για να οδηγήσει μέχρι τέλους τη χώρα και τον εαυτό της στην αυτοκαταστροφική πορεία που εγκαινίασε τον Μάιο του 2010.
Για μια μερίδα του ελληνικού λαού, η λέξη «Γουδί» αρχίζει να κάνει πια νόημα, τέτοια είναι η συσσωρευμένη οργή απέναντι στην κυβέρνηση, την πολιτική και γενική «ελίτ» ευρύτερα. Βεβαίως, όπως τυπικά συμβαίνει ιστορικά σε αυτές τις περιπτώσεις, με κλασικό παράδειγμα το «ας φάνε παντεσπάνι αν πεινάνε» της Μαρίας Αντουανέττας, η «ελίτ» της χώρας βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον δικό της κόσμο, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι έχει βάλει πιθανώς τις βάσεις όχι μόνο για την καταστροφή της χώρας, αλλά και για τη δική της, συνεχίζοντας, όσο ποτέ άλλοτε, να επιτελεί με φανατισμό τις δύο λειτουργίες που ξέρει να κάνει καλύτερα: να λεηλατεί τη χώρα στο εσωτερικό, να την υποδουλώνει στο εξωτερικό. Οι πιο κυνικοί λένε τώρα «ας επιβιώσουν τουλάχιστον οι μισοί ‘Ελληνες, γιατί να χαθούν κι αυτοί;»…
Διαβάστε εδώ το υπόλοιπο του άρθρου του έγκυρου και μάχιμου δημοσιογράφου, Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/10/blog-post.html
για τις διεθνείς οικονομικές ελίτ, το timing της διαρπαγής του εθνικού πλούτου πρίν από την χρεωκοπία, τα πλέγματα φοβιών και εκβιασμών, το ρόλο του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος και των διεθνών ΜΜΕ, τα νεο-οθωμανικά πρότυπα στην ελληνική δημόσια διοίκηση, το ξεπούλημα σίγουρων πηγών εσόδων, όπως τα λαχεία και το Ελευθέριος Βενιζέλος, κλπ κλπ…
Και καταλήγει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος:
Στις συνθήκες που δημιουργούνται, μόνο μια γενικευμένη εξέγερση του ελληνικού λαού, ίσως και με τη μορφή γενικής απεργίας διαρκείας, με αίτημα την διενέργεια εκλογών και δημοψηφίσματος για το αν ο ελληνικός λαός επιθυμεί τη συνέχιση ισχύος ή την καταγγελία των αποικιακών συμβάσεων (μνημόνιο, μεσοπρόθεσμα, 21η Ιουλίου), θα μπορούσε ίσως, όχι να αποτρέψει, αλλά τουλάχιστο να περιορίσει την εν εξελίξει μεγαλύτερη εθνική καταστροφή στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Θα ήταν και η μόνη δημοκρατική διέξοδος στις παρούσες συνθήκες.
Σχολιάστε:
